martes, 2 de abril de 2013

LA RELACIÓN DE LAS DEMOCRACIAS CON LAS DICTADURAS

                          

    Mezquita Nasir al-Mulk (Shiraz-Irán)


Nota previa: Dícese de maneira familiar e con desenfado que os xitáns non queren bos comenzos para os seus fillos; iso é o que debeume pasar a mín con este fillo, este blog, xa que, querendo escribilo en galego –tal e como xustifico na introducción da primeira entrada- non teño outra que retificar e en cada post ofrecer as duas versions, en galego e español, as duas linguas da miña terra, Galicia,: varios amigos, españois –algunhos tamén galegos- e algún sudamericán pídenmeo de este xeito; eu, que débome aos amigos que visitan estas páxinas, fareino encantado. Polo que, co seu permiso, a partíres de xa mesmo, como fan tamén moitos blogueiros cataláns e vascos, compondréi os meus Post nas duas linguas, como xa dixen, galegas ambaslasduas.. 




Vamos allá con el español.

             Siempre que medito sobre este tema, recurrentemente me vienen dos ideas a la cabeza: una, el sumo respeto que merecen los pueblos sometidos a las dictaduras, su sufrimiento atroz, y otra, el dicho popular que dice que “no hay mal que cien años dure”.

             Y creo que cualquier político dirigente de "estado" influyente a nivel mundial debe de tener ambas ideas también presentes, a modo de premisas de sus actuaciones. Porque ahora que ya estamos, gracias a Dios, en otras mentalidades de la diplomacia internacional, la dignidad no es sólo lo que tiene que primar en la vida de las gentes de los pueblos oprimidos, sino también en las actuaciones de los dirigentes democráticos.

             No soy quién de dar lecciones a nadie, sólo quizás pueda hacer uso de un don que tengo en abundancia, como otra mucha gente, desde luego, y que es el sentido común. Con este sentido común como bandera y en base a las pasadas actuaciones internacionales que imponían sanciones como primera medida a los pueblos gobernados dictatorialmente [si bien, todo hay que decirlo, de una manera un tanto discriminatoria y, seamos sinceros, hipócrita.] tengo que decir que son una práctica totalmente inútil: enquistan los dictatoriales regímenes, se arman más y el pueblo sufre enormementre..

             Pero de cualquier manera, a los que nos gusta mirar al frente, siempre al frente, sin volver la vista atrás para no convertirnos en estatuas de sal y disolvernos con las primeras lluvias, estamos ya en otro siglo y en otras maneras, ya para nada imperialistas, aunque con matices.

            ¿Por qué no se intervino en Uganda en 1994, cuando el conflicto extremadamente sangriento entre hutus y tutsis? ¿Por qué se sancionó, no realmente a Fidel Castro que ya sabemos cómo viven y que hospitales se gastan las élites de su país, si no al pueblo cubano que no tiene prácticamente ni  donde caerse muerto? ¿Por qué se intervino en Irak, destruyéndose un precioso país, incluida la cuna de nuestra civilización, Mesopotamia, que fue más que saqueada, al igual que los principales Museos extremadamente importantes ya irrecuperables para el futuro; muriendo cientos de miles de iraquíes y miles de soldados en teoría liberadores, pero invasores con argumentos falaces, como se demostró?¿Por qué se intervino en Afganistán, primero Rusia y después los aliados, dejando entre todos un País mucho peor de lo que antes era y totalmente destruido; oiga, que las mujeres son oprimidas por los hombres –coño, qué pasaba aquí en la edad media- dejémosles evolucionar a su aire cómo se nos dejó a nosotros? ¿Qué pasó en Vietnam y ahora en Corea del Norte? ¿Las sanciones a este citado país cuyo pueblo no puede estar más, no ya oprimido, sino realmente exprimido, tan sólo consigue que el gobierno norcoreano aumente su arsenal nuclear, estando como está pidiendo gritos negociaciones honrosas: puentes de fina plata? ¿Por qué se les humilla a los no muy sabios gobernantes norcoreanos poniendo gravemente en peligro la Paz mundial?¿Por qué el 11-S, el 11-M, la guerra de Irak y la constante ocupación del suelo Palestino al que se le ofende constantemente no dejándole constituirse en estado propio?, etc., etc., etc. ¿Es esto lo único que son capaces de ofrecernos nuestros políticos? No se puede actuar con inteligencia y con sentido común en lugar de usar la estúpida fuerza y la intransigencia que sabe Dios a quién favorece?  

                       Señores míos yo ya no sé si soy tonto e iluso, o listo y realista, sólo se cierto que la política internacional a base de amenazas, provocaciones, guerras, terrorismo es propia del mismísimo diablo o del mal, que tambien nos sirve la palabra, ya que, de no imperar en todas las partes -sobre todo en las más dominantes, un sentido común que  comporte belleza y amor en las diplomacias- [como de la que hizo gala el presidente Obama en su último viaje a Oriente Medio con la que distendió la zona de manera tremenda], estamos ofendiendo gravemente a Dios. En la Diplomacia internacional no hay inteligencia, no hay picardía, tan sólo hay amenaza tras amenaza y escaladas de tensiones sobre escaladas de tensiones.

            Si, está súper-demostrado que la inteligencia emocional en las relaciones internacionales sirven a Dios, al sentido que quiso dar a su Creación.  Hace más por la distensión con el Islam dejar constancia mundial de  la realidad de sus ciudades, de su cultura, de su verdad, de su belleza que un constante engaño a la población occidental, demonizando a un pueblo que puede sentir como sentimos nosotros y que en muchos aspectos de la vida nos dan sopas con onda. Tradicionalmente, son machistas pero, ya digo, no están evolucionados. Digamos que son gentes, quizas se podría decir, con mentalidad medieval, pero cargadas de oro ya que la naturaleza les dotó del maldito petróleo, con la diabólica maldición del petróleo. Pero ahora, dadas nuestras actuaciones para con ellos, siempre de suma intransigencia y amenazante violencia, quieren destruirnos, o al menos eliminar o neutralizar esas opresivas amenazas, ya que quieren que su cultura no sea destruida. Y así se formó en consecuencia Al Qaeda de las Torres Gemelas y las brigadas Yihadistas que ponen en jaque a la mismísima Francia: en respuesta a nuestra pobre sensibilidad para con ellos. ¿Por qué el 11-S, el 11-M, la guerra de Irak, la constante ocupación del suelo Palestino al que se le ofende constantemente no dejándole constituirse en estado propio?, etc., etc., etc.

           Pónganse  en su lugar: que se destruya y saquee Francia, que se invada, destruya y saquee España, que se denigre nuestra forma de vida y nuestra cultura; ¿Qué se  intente saquear nuestra principal fuente de riqueza?.... ¿Qué haríamos?

           Por qué no probamos hacer Imperios de Amor; lo de ahora, ya sabemos que es un fracaso: mas tensiones, más desagradables guerras…Probemos la distensión; verán cómo Alá,Tao o Dios, el mismísimo de amor y belleza de San Juan, o como quieran llamarle, ayuda notablemente a resolver los conflictos actuales. tan sólo es cuestión de que se aunen voluntades de Paz.

           Occidente tiene que ser energéticamente independiente o al menos pagar sanamente por el petróleo que producen  y comerciar satisfactoriamente para todas las partes, al igual que cualquier mercancía. Compartamos entre todo algo más que el sapientísimo Antiguo Testamento.

           Irán, al igual que cualquier país occidental es soberano y puede armarse como quiera. Si cree que su, ya pasada de moda,  bomba atómica les hará ser más respetados; pues adelante y sin sanciones. De hecho, sinceramente creo que tienen razón. Sólo que cuando se dispare la primera bomba tendremos que despedirnos todos; por lo que, paranóicos aparte, con bombas o sin bombas, será igual.

        He podido visionar varias fenomenales películas iraníes y sorprende la diferencia existente entre el Irán que se muestra en ellas y el Irán que se nos muestra a la engañada población occidental.

           ¿Dónde está escrito que  nuestra verdad es la verdad absoluta? A quién le interesa esto; pues a una docena hombres ambiciosos de poder y dinero y  que no dan nunca la cara en las urnas pero que dominan absolutamente todo lo nuestro, lo del pueblo, y juegan descaradamente con nosotros en beneficio priopio; sencillamente comprando voluntades políticas y mediáticas. Saben que les digo a los políticos con influencia internacional, dirigentes mundiales: pues que se deshagan de estos poderosos y ambiciosos que se reparten el mundo. ¿Cómo? pues digo yo que si no les aceptaramos su dinero quedarían "desarmados"; si es cuestión de dossieres, créanme que no hay nada como vivir dignamente y satisfecho con uno mismo

           
                Estos pocos hombres poderosos son los mismo que provocan las crisis económicas y de los que otro día hablaremos.

             Y para qué quieren estos hombres el dinero a expuertas; tenía absoluta razón la abuela del Papa; si de aquí no nos vamos a llevar nada y en realidad para vivir felices no hace falta nada más que un puente para cobijo de la lluvia, un buen pote de lentejas, 12 libros y por supuesto conexión ADSL. Viven por la maldita ambición de poder; juegan con el mundo como nosotros jugamos al parchís.

         Yo estoy convencido que muchos políticos internacionales  (no pueden dominar) realmente no dominan la política mundial. Son valientes pero da la impresión de que tienen un freno en la boca y que constantemente le están tirando de las riendas para que no galopen..

                  La verdadera solución no está en que cambien los gobiernos salvajemente, si no en que sean éstos, los políticos, los que realmente dominen la política de sus países, apartando del poder a eso docena de intrusos ocultos, y que a través de ellos, de los políticos, por  las urnas sea el soberano pueblo quién Gobierne.

             Porque: ¿A quién interesa que tengamos una imagen torticera del Islam,  etc? Párense a pensarlo, por favor; detrás de su meditación está la Divina solución que queremos en nuestras vidas. 

           ¿Es cierto o no, que no queremos más de lo mismo? Por tanto, intentemos otras vías. Si la propia España, si quisiera, podría tener armas nucleares, ¿por qué no lo árabes? ¿por nuestro bolsillo?. 

          Por Dios, seamos sensatos, porque basar la política internacional en demonizar y sancionar para no que no tengan la Bomba Atómica, ya vimos como cundió en Corea del Norte. No cometamos sucesivamente los mismos errores, llevando al mundo a una nueva guerra. Por Dios, apliquen Amorosas y bellas  soluciones; distiendan las situaciones.



*********************************************************************

En galego



              Sempre que medito sobre iste tema, recurrentementes veñenme dous ideas á testa: unha, o máximo respecto que merecen os pobos sometidos ás dictaduras, o seu sofremento atroz, e outra o que o pobo dí “ nan hai mal que cen anos dure”

              E amoso que calquera político dirixente dun estado con influencia a nivel mundial debe de ter ambalas duas ideas tamén presentes, como premisas para as suas actuacións. Porque  agora que xa estamos, grazas a Deus, noutras mentalidades da diplomacia internacional, a dignidade non só debe brilar na vida das xentes dos pobos oprimidos, se non tamén nas actuacións dos dirigentes democráticos.

             Non son quen de dar leciones a ninguén, só quizais poda facer uso dun don que teño en abundancia, coma moita outra xente, dende logo, e que é o senso común. Con este senso común coma bandeira e en base ás pasadas actuacions internacionais que impoñían sancións cama primeira medida aos pobos gobernados dictatirialmentes, [se ben,todo hai que dicilo, de unha maneira un tanto discriminatoria e, sexamos sinceiros, hipócrita] teño que dicir que non serven para nada máis que enquistar os rexímenes dictatitoriais, para que se armen máis y para que o pobo sufra.

             Mais  de calquera maneira, aos que gustamos de mirar ao fronte, sen mirar atrás para non quedar convertidos en estatuas de sal e disolvernos coas primeiras chuvias, estamos xa noutro seculo e en outras maneiras, xa para nada imperialistas, aínda que con matices.

            ¿Por qué non  interviuse en Uganda en 1994, cando o conflito extremadamente sangrento entre hutus y tutsis? ¿Por qué  sancionóuse, no realmente a Fidel Castro que xa sabemos cómo viven y que hospitales se gastan las élites de su País, si no al pueblo cubano que no tiene prácticamente ni  donde caerse muerto? ¿Por qué se intervino en Irak, destruyéndose un precioso país, incluido la cuna de nuestra civilización, Mesopotamia, que foi máis que saqueada, da mesma maneira cos principais Museos extremadamente importantes e xa ya irrecuperables para o futuro; morrendo centos de milleiros de iraquíes e milleiros de soldados en teoría liberadores, pero invasores con argumentos falaces, como  demostróuse despois?¿Por qué  interviuse en Afganistán, primeiro Rusia e despois os aliados, deixando entre todos un País muito pior do que antes era e totalmente derruido? Oes, que as mulleres son oprimidas por los homes –coño, qué pasaba aquí na edade media- deixémoslles evolucionar por eles mesmos cómo se nos deixó a nos? ¿Qué pasóu en Vietnam y ahora en Corea del Norte? ¿As sancions a este país que ten un pobo que non pode estar mais, non xa oprimido, se non exprimido, tan só conseguen que e goberno norcoreano aumente o seu arsenal nuclear, estando coma están pidindo a gritos negociacions honrosas? ¿Por qué se lles humilla aos non moi sabios gobernantes  norcoreanos, poñendo gravemente en perigo a Paz mundial? ¿É isto o único do que son capaces de ofrecernos  os nosos políticos? No se puede actuar con inteligencia y con senso común en lugar de usar la estúpida fuerza, que sabe Dios a quién favorece?  

                       Señores meus: eu xa non séi si son tonto e iluso, ou listo e realista, só se certo que a política internacional a base de ameazas, provocaciones, guerras, terrorismo é propia do mismísimo diablo xa que de non imperar en todalas testas, sobre todo nas mais dominantes, un sentido común que  comporte beleza y amor nas diplomacias,[como da que fixo gala o presidente Obama no seu derradeiro viaxe o Oriente Medio que distendiu a zona  dunha maneira tremenda], estamos ofendendo gravementes a Deus. Na  Diplomacia internacional no hai intelixencia, non hai picardía, tan só hai ameaza tras ameaza e escalada de tensión tras escalada de tensión.

            Se, está súper-demostrado que a  intelixencia emocional en las relacions internacionais serven a Deus no senso que quiso dar a sua Creación.  Fai máis pola distensión co Islam deixar constancia mundial da realide das suas cidades, da sua cultura, da sua verdade, da sua beleza que un constante engano á población occidental, demonizando o país, tan human coma os nosos, e que en moitos aspectos da vida dannos soupa con ondas. Son machistas pero gustalles vivir en paz e queren progresar sin imposicions. Son xentes con mentalidade medieval pero con moito oro xa que a naturaza dotounos do maldito petróleo, coa diabólico maldito petróleo. 

         Agora, dadas as nosas actuacions para con eles, sempre de suma intransigencia e ameazante violencia, queren destruirnos, o a lo menos neutralizar ou eliminar ditas opresivas ameazas, xa que queren que a sua forma de vida e a sua cultura non sexan derruidas. E así formouse en consecuencia o Al Qaeda do11-S. o 11-M, a guerra de Irak, as brigadas Yijahidistas que poñen en jaque á mismísima Francia, a constante ocupación do chan palestian o que se ofende de maneira constante ao non deixarlle constituirse en estado propio, etc.. etc.

           Póñanse no seu lugar: Francia destruida e saqueada, España, Italia, etc. que a nosa forma de vida sexa denigrada asín coma a nosa cultura ¿Qué se intente obter pola forza a nosa principal fonte de  riqueza? ¿Qué faríamos? É un moi saudable ejercicio o poñerse no lugar doutro.

            Imos seguir asín eternamente ou ata que desaparezcamos do mundo nuclearmente. Por qué non probamos co Amor, e facer Imperios de Amor. O de agora xa sabemos que mais do mesmo…probemos a distensión, tanto en Oriente Medio coma en Corea do Norte. Tao, Alá, o Deus de San Xoan que máis da; son a mesma cousa; o mesmo Deus de Amor e Beleza. Dende logo ata agora o Home deixa moito que desexar.

            Occidente ten que ser enerxeticamentes independente o ao menos o máximo posible, a base doutras enerxias non dependentes do petróleo; de cualquer xeito negociar sin presións de forza, coma se fai entre nos, e mercar o petróleo que aínda necesitemos.

          Irán, o igual que calquera pais occidental é soberano y pode armarse como quera. Si cree que a súa, xa pasada de moda, bomba atómica lle fará ser mais respectado pois adiante e sempre sen sancións económicas que, coma está sobradamentes demostrado non serven para case que nada. De feito, sinceiramentes creo que os iranís teñen razón. Puiden visionar varias fenomenais películas iranís e  sorprende a diferencia que hai entre o Irán que se mostra en elas e o Irán que se nos mostra á enganada población occidental.

         Onde está escrito que a nosa verdade é a verdade absoluta? A quen interesalles isto; poi eu penso que a no mais de unha docea de homes moi ambiciosos de poder e diñeiro que non dan a cara nas urnas pero que domeñan absolutamentes todo o noso, o do pobo, e xogan descaradamentes con nos en beneficio propio; sinxelamente, comprando vontades políticas e mediáticas. Lles digo aos políticos verdadeiros de Estado e con ampla visión de futuro que se desfagan deles que non acepten o seu diñeiro e, si hai dossieres, pois que no lles importe; que o futuro dos nosos fillos e vivir con dignidade propia dun home esta porriba de todo.

      Son os mesmos que provocan as crisis económicas e das que outra xornada comentareimos.


          E para qué queren estes homes o diñeiro a exportas; tiña toda a razón a avoa do Papa.; si de aquí non imos levarnos nada, tan só a satisfacción de haber tido unha vida digna. En realidede para  vivir felices non fai falla mais cun ponte para o noso abrigo da chuvia, un bo pote de lentellas, 12 libros e, por suposto, conexión ADSL

         Por ejemplo, eu creo no presidente Obama pero estóu convencido de que él só non domeña a política estadounidense. É um home moi valentepero dame a impresión coma si tivera un freo na boca e que tiraran dél para que non galope.

         A verdadeira solución non é que cambién os gobernos salvaxemente, se non que sexan éstes, os políticos, os que en realidade domeñen  a poítica dos seus países, apartando do poder a eses intrusos ocultos e que, o traveso deles, polas urnas sexa o pobo soberano quen goberne.

         Porque: ¿A quén interesa que teñamos unha imaxen torticera do Islam, etc.? Párense a pensalo detidamente, por favor; o traveso da sua meditación esta a Divina solución que queremos en nosas vidas.










2 comentarios:

  1. Muy interesante. Pero no estoy seguro de que siempre funcione el apaciguamiento. Me acuerdo de la gestión de Chamberlain con Hitler que no fue exactamente un éxito. A veces hay que ser firmes con lo que creemos malo, o al menos así lo veo yo. Un abrazo de Alejandro Millán Mon.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias querido amigo Alejandro por tu comentario: No se trata de politicas de apaciguamientos. Se trata de cambiar la forma de hacer política. Yo, sinceramente, creo que la estúpida fuerza contraria a la Diplomacia del sentido común, del amor y de la belleza, debe de descartarse y de hecho así acabará pasando, ya que la disuasión por las bombas atómicas realmente hace efecto. pero yo no quiero más de lo mismo para mis descendientes. Este ritmo frenético de provocaciones, armamentos y maniobras no es bueno, primero porque no sabemos a quién beneficia ¿O si? y sobre todo porque en el mundo se estan gastando una enorme cantidad de recursos con los que la naturaleza nos dotó a todos sin exceción y con los que se están descaradamente enriqueciendo unos pocos mientras la población mundial en su mayor parte sufre horrorosamente. Aparte de la peligrosidad evidente de estas políticas.

      Bueno,... creo que lo que pienso lo digo en el post. Tu piensa que la dinamica actual de relaciones entre los países ha fallado. No quiero Hitlers; quiero a Ghandis. Lo de Hitler lo comparo yo mas con la dinámica actual hacia los abortos -como ocasionales monstruosidades de la historia-, ya que estos se realizan de manera profesional -enchufando las trituradoras como quien oye llover- de la misma manera que los alemanes gaseaban a los judíos; yo, de ninguna de las dos realidades puedo explicar cómo fueron y son posibles. ¡Es horroroso! Pero se consiente, incluso legalmente;....Y ahora nos vamos todos a la cama a dormir a pierna suelta.

      ¿No te das cuenta qué así vamos mal? Qué no puede ser. Que tenemos que cambiar.

      Pues con las relaciones Internacionles que comento en el Post, lo mismo; ni nos imaginamos lo que sufren las familias refugiadas de las guerras, o el pueblo cubano o el norcoreano, por ejemplo. y ¿A quién favorecen estos conflictos?, o va a pasar como con las salchicha que todo el mundo las comemos sin querer ni tan siquiera saber de que animales está compuesta y de que partes, además de los aditivos, claro.

      Un fuerte abrazo y sinceras gracias Alejandro.

      Eliminar