Aínda queda sitio para o noso pobo en España, para o noso pobo galego, con a sua fala, a súa idiosincrasia, incluso co o seu "feismo", etc. ¿Por qué vai ser millor Suiza? Isto é o noso, o que herdamos e o que fixemos e o que legaréimos (Gaiás incluido); non temos por qué ter complexos de ningún tipo. Quén quera falar galego que fale galego, quén quera escribilo tamén; quén quera falar español que fale español, que quera escribilo tamén. Si na mesma conversa, un quere falar galego e o outro español, pois veña tamén. Efectivamente a Cultura Española está aó par pero quén o teña a ben que se esforce en ler en galego e amorasamente que a seus fillos lles entre o galego como entra unha onda na praia: que sintan pracer ao falalo e ao escribilo. Que o Amor pola cultura galega sexa a nosa seña de identidade, para nos e para os que non han nado en Galicia pero que fundamentalmente por admiración á sua beleza, viñeron e se quedaron. E todos eles aman tamén a Galicia; axeitadamente e agarimosamente temos que incucarlles toda a nosa cultura, da mesma maneira que con orgullo lles mostramos a Catredral, o Monte sagrado Tecla, as Dunas de Corrubedo, etc. etc. etc. [Xúrolles que de esta volta non utilicéi o traductor da Xunta; iste e o galego que sae da miña ánima; e o meu galego "da leite"; o galego que quero que a RAG sancione para que só sinta orgullo ó utilizalo] Eso sí, recoñezo con mágoas nos ollos que temos moito, moito que millorar; cada quen no seu posto de traballo -dende o Presidente ata o último "marmitón"- sabe perfectamente o que ten facer. Traballemos galegos, pobo universal, traballemos -codo con codo- duro e ben, procurando defender e millorar o que é noso, de todos os nados en Galicia e os de fora dela pero viven con nos para sempre, e que merecen o noso millor cariño e afecto. Merecen aquí unha especial mención os noso irmáns na emigración; moitos deles queren voltar a sentir físicamente a sua terra por última vez na sua vida; penso que temos que axudalos a iso, non teñendo a sorte que temos nos, sofren moito, moitísimo; fun e son testimuña de isto.
¡Carallo!, lo solté con ganas y me quedé a gusto, créanme. Si quieren, no me hagan mucho caso: me emociono con facilidad.
Pascual Veiga (Wikipedia)
No hay comentarios:
Publicar un comentario